آسیب شناسی طرح

در پی انتقاد یکی از بزرگوران همراه طرح بر آن شدم تا این پست را بنویسم.

بیش از یک سال است که از طرح می گذرد نقد ها و آسیب های به طرح وارد است که خوب است مجددا مورد بررسی قرار گیرد.

1:  یکی از نقد های طرح شاید این بود که مسیر طرح به وسیله بنده به خوبی بیان نشده بود به همین دلیل برخی از بزرگواران چنین پنداشته بودند که مثلا قرار است در مدت یک سال چندین کتاب از آقای صفائی را مورد مطالعه قرار دهند.

2:   بنده به طور منظم در هفته برای وب وقت نمی گذاشتم

3:  طرح ما چون کیفی بود نیاز به جلسات حضور پیوسته و مداوم داشت که متاسفانه این امر محقق نشد( حداقل دو جلسه در ماه(

 4: در این طرح می بایست تعداد شرکت کنندگان بسیار کم اما پر انگیزه باشند ولی متاسفانه تعدا بالا بود و برخی انگیزه ها پایین

 5: در این طرح می بایست همه حلقه ها با هم دیده شود، مفقود شدن یک حلقه به کل طرح ضربه می زند، تمرین های کتاب ها و کلاس ها همه جزء حلقه های طرح می باشند

 6: شرکت کنندگان در طرح می بایست برای تمام مراحل طرح تعهد اخلاقی بدهند که همراه باشند.

 

حلقه های طرح:

مطالعه      مباحثه       حل تمرین       کلاس

هدف ما انباشت اطلاعات نیست مثلا بگوییم ما 20 کتاب خواندیم یا ده سال درس خواندیم و فلان مدرک را گرفتیم، اما از ساده ترین تفکرهای دینی عاجز باشیم.

هدف در این طرح این است که، بخشی از طرح مهارتی است یعنی می بایست تمرین کنیم تا ملکه ذهنمان شود. در این طرح به هیچ وجه نباید دنبال انباشت اطلاعات باشیم.

در این طرح می بایست به دنبال فهم و تصور صحیح اطلاعات و آموخت مهارت های لازم اطلاعات کسب کرده باشیم.

این توصیه اخلاقی آیت الله بهجت را فراموش نکنیم که: به آنچه می دانید عمل کنید.

مشکل امروز ما دانائی نیست مشکل عمل است

به صورت فنی تر : مشکل ما در عقل نظری نیست مشکل ما در عقل عملی است

چگونه می توانیم عقل عمل را در خود فعال کنیم؟

راه رسیده به عقل عمل تفکر است.

یعنی قبل از هر چیز تفکر خود را مجددا بنا کنیم و الا با این تفکر دست خورده و آلوده شده به محیط(ارزش های اجتماعی بدون ریشه دینی) و الوده شده به تخیل و توهم نمی توان انتظار داشت که در حیطه عقل عمل درست عمل کنیم.

این مسیر حرکت ما در این طرح است

پس ما در این طرح مساله داریم و به دنبال حل مساله خودمان هستیم نه اینکه بی مساله باشیم و صرفا دنبال پر کردن اوقات فراقت خود باشیم و هر کتابی را و لو کتاب بسیار خوبی باشد مطالعه کنیم.

ما فقط کتابی را مطالعه می کنیم که جواب مساله ما را بدهد و ما از هر کتاب فقط قسمت هایی را می خوانیم که جواب مساله ما باشد.

در طول مسیر حرکت می بایست مدام خود را مورد محاسبه قرار دهیم که آیا این مطالعات مساله ای از مسائل ما را حل کرده است یا خیر؟

و الا شبیه وضعیت فعلی دانشگاه را پیدا می کنیم و چیزهایی را می خوانیم که هیچ گاه مسائل پایه ما نبوده است و شاید هیچ گاه به درد ما نخورد، و این در حالی است که ما انباشتی از مطالعات هرز داشته ایم اما هنوز ساده ترین مسائل حیاتی یک انسان که پالایش تفکر صحیح است را نیاموخته ایم و این رسالتی است که خانواده و آموزش و پرورش می بایست در دوران کودکی ما انجام می دادند اما مغفول ماند.

البته خیلی از مباحث را قبلا مطرح کرده ام اما ذکر مجدد آن خالی از اشکال نیست

پیشنهاد بنده:

بزرگوارانی که تمایل به ادامه طرح دارند(به هر تعداد که باشند) اگر مایل باشند مجددا بفرمایند تا ادامه راه را شروع کنیم

بنده تمام اسامی قبل و گروه های قبل را پاک کردم و مجددا از ابتدا شروع می کنم.

خواهش بنده این است فقط کسانی در طرح شرکت نمایند که تعهد اخلاقی بدهند در تمام چهار حلقه «مطالعه، مباحثه، حل تمرین، کلاس» شرکت فعال داشته باشند.

البته شرکت آنها لازم نیست حضوری باشد بلکه از طریق فضای نت هم می توانند فعال باشند یعنی مباحثات را خودشان از طریق فضای نت انجام دهند. مثلا از ابزار ها و امکانات جدید استفاده نمایند مثل چت روم ها و.... و برای کلاس ها هم حتما متن مباحث مطرح شده در کلاس را با دقت بخوانند و اشکالات را مطرح نمایند.

و می بایست گروهی از بزرگواران مسئولیت پیاده کردن مباحث کلاس ها را بکشند تا ما متن آن را در وب قرار دهیم.

منتظر پاسخ شما هستیم